บทที่ 22 9

มือหนาประคองแก้มของประกายแก้วเบา ๆ สายตามาก ความหมายของเขาจ้องลึกเข้าในดวงตาสดใสของเธอ สามวันที่จากกันทำไมเขาคิดถึงเธอได้มากขนาดนี้

“เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับมึงให้กูฟังหน่อย”

“ได้...แต่มึงอย่าทำแบบนี้”

เธอพยายามเบี่ยงหน้าหลบ แต่ก็ถูกเชยคางให้หันมาสบตาได้ทุกครั้ง

“เล่าให้กูฟังตอนกูอยู่บนตัวมึงได้ไห...